Ons avontuur over onverharde wegen in Lesotho eindigde met een rit met een magisch tapijt door de hooglanden en een afdaling over de Sani-pas.
We lieten onze nieuwe vrienden achter in Ha Pone en brachten de ochtend door met het doorkruisen van een spectaculair en moeilijk pad dat kronkelde en stroomde over bergkammen en ons door talloze dorpen voerde. We vonden meer bewijs van gevestigde beschaving toen we het einde van de middag naderden. Ironisch genoeg betekent dit dat we een enorme onweersbui moesten vermijden. Dus liepen we onder een tinnen dak, een aangebouwde afvalgenerator. Een groepje stille kinderen kwam naar ons toe en gaf vreemde maar duidelijke instructies om naar het kantoor van de directeur naast de school te gaan. Gin voelde instinctief dat ze in de problemen was gekomen. We praatten met de energieke directeur van de school, die 200 kinderen uit nabijgelegen dorpen bediende. Het begon te regenen en de weg veranderde in een modderstroom. We realiseerden ons dat we niet veel verder zouden komen. Terwijl deze gedachte onze schedel kruiste, liet ze ons al zien waar we konden slapen in een klein kantoorgebouw voor de nacht. Het zou hebben gedaan, ook al was er geen elektriciteit, stromend water of een en-suite badkamer. Nadat iedereen was vertrokken, gingen we verder met het maken van een diner van pasta met een mysterieuze gehaktsaus. Gin maakte een heerlijke pasta vla die we deelden met de nachtwaker, die er echt van leek te genieten.
De volgende zonnige ochtend kwamen geüniformeerde kinderen twee aan twee opdagen en tuurden om de hoek om een glimp op te vangen van de vreemde reizigers die op hun school verbleven. Na een waanzinnige fotoshoot gaven de kinderen ons het meest hartverscheurende afscheid dat veranderde in gegiechel en gelach toen we in de dikke modder rolden en op ongeveer 20 meter afstand vast kwamen te zitten.
Onze Lesotho onverharde odyssee eindigde met nog twee dagen heerlijk rijden, onderbroken door het gebruikelijke praatje met dorpelingen dat altijd begon met uit te leggen waar we vandaan kwamen en waar we heen gingen. Het is best verbazingwekkend om mensen te vinden op plaatsen waar ze nog nooit van Amerika of Frankrijk hebben gehoord. De laatste 40 km waren de beroemde Sani Pass. Deze smalle, rotsachtige afdaling, door vele haarspeldbochten, biedt een geweldig uitzicht op de watervallen, ongewone vegetatie en de adembenemende Drakensbergen.
De volgende ochtend wakker worden met de zon Ha Pone is rustig op dit uur. De ochtend werd compleet met een huisbezoek, adreswisseling en hartelijk afscheid. En we gaan rechtdoor naar tal van dierensporen om uit te kiezen. PS Dit is nog steeds de weg. Deze weg biedt een aantal geweldige ritjes op en neer, met enkele dubbelsporige gebieden en enkele technische secties. Hier is Gin slordig aan het worden. Met af en toe een dorp. Water filteren met de Sawyer Squeeze bij een oversteek van een beek. Sommige gebieden hadden meer last van de regen dan andere. Lange, weidse paden die zich om de bergen slingeren. Uiteindelijk bereik je een gedeelte dat op een weg lijkt. Zo ziet het er uit voor 2 km. Terug naar het toegankelijke dorp met kleine winkeltjes. Een snack van DIY cheetos en een warme cola. We hebben die middag veel regen gehad. We doken onder een tinnen afdak dat we toevallig naast een school tegenkwamen. Minuten later vertellen enkele kinderen ons dat de directeur ons wil spreken. Dit is haar. Na veel discussie nodigde ze ons allemaal uit om in het kleine kantoor van de directeur te blijven. We accepteerden het graag en het bleef regenen tot laat in de nacht. De volgende ochtend werden we begroet door studenten. Ze gaven me het meest oprechte en oprechte afscheid dat ik ooit heb gehoord. En we kwamen op de modderige weg. Dit was waarschijnlijk de plakkerigste modder die ik ooit heb meegemaakt. We moesten ze ongeveer 10 keer modderig maken om door te gaan. De modder die zich ophoopte, moet meer hebben gewogen dan de fiets zelf. Eindelijk begon het uit te drogen en ging de weg tussen onverharde weg en semi-gladde dubbelsporige weg. Die avond werd er nog een regenboog gezien in Mokhotlong. De volgende ochtend begonnen we aan de 4.152. 4 m klim naar de Kotisepola-pas op 3.250 m (27 cm) Onderweg naar boven wat vers bronwater halen. In de kom na Kotisepola Pass. Het laatste Lesotho dorp dat we zouden passeren. Sani-pas. Kort daarna is Sani Top de hoogste pub in Afrika. Twee biertjes en dan eerst een afdaling van 5,0 m. Op zoek naar beneden Sani Pass. De ruige en rotsachtige afdaling begint met Gin. Er zijn veel wissels. De prachtige Drakensbergen. Het blijft gaan en gaan. Het Twaalf Apostelen-assortiment. Opzoeken. Het is iets waar ik een hekel aan heb, maar na een zestigtal KM’s aan vuil en steen was ik blij om weer op de been te zijn. De ECR wordt gestript en gewassen. 0 m afdaling veiligheid voorop. Op zoek naar beneden Sani Pass. De ruige en rotsachtige afdaling begint met Gin. Er zijn veel wissels. De prachtige Drakensbergen. Het blijft gaan en gaan. Het Twaalf Apostelen-assortiment. Opzoeken. Het is iets waar ik een hekel aan heb, maar na een zestigtal KM’s aan vuil en steen was ik blij om weer op de been te zijn. De ECR wordt gestript en gewassen. 0 m afdaling veiligheid voorop. Op zoek naar beneden Sani Pass. De ruige en rotsachtige afdaling begint met Gin. Er zijn veel wissels. De prachtige Drakensbergen. Het blijft gaan en gaan. Het Twaalf Apostelen-assortiment. Opzoeken. Het is iets waar ik een hekel aan heb, maar na een zestigtal KM’s aan vuil en steen was ik blij om weer op de been te zijn. De ECR wordt gestript en gewassen.
Reistips Voor Fietstochten In Lesotho
- Accommodatie: Er is een handvol backpackerlodges door het hele land. Misschien wilt u een kijkje nemen bij de Trading Post in Roma of de Semonkong Lodge. Je kunt ook overal kamperen, zolang je het maar aan de plaatselijke chef vraagt.
- Terrein Je kunt je voorbereiden op serieus klimmen. Er zijn veel passen.
- Wegen en sporen: Veel van de hoofdwegen worden aangelegd en zelfs, helaas voor ons, geplaveid. De A3 die het middengedeelte van het Koninkrijk doorkruist, was vroeger grind/vuil. Het is nu allemaal geasfalteerd, behalve het laatste stukje van Thaba Teska naar de kruising met de Sani-weg. Er zijn veel routes van dorp tot dorp, en zelfs de fantastische route die we namen van Thaba Tseka Nord om vervolgens naar het oosten te reizen over een prachtige onverharde weg. De nieuwste versie van Tracks4Africa is beschikbaar. Voor meer ideeën kun je ook de Lesotho Sky-routes bekijken. Deze jongens bieden ook mountainbiketochten aan.
- Eten: er zijn meestal kleine (met klein bedoel ik een paar stoelen en een toonbank) eetgelegenheden in kleine steden, vraag het maar. Een ophopend bord met kip, groenten en pap is meestal beschikbaar voor minder dan een dollar. In dorpjes zijn veel kleine winkeltjes te vinden. U moet echter bereid zijn vlees in blik te eten, evenals zelfgemaakte kaassoesjes en ander basisvoedsel.
- Interwebs: Er is niet echt veel hier. Als u op zoek bent naar wifi, dan kan de Trading Post het bieden.
Voor meer informatie over deze route, inclusief GPS en logistiek, klik hier. Je kunt ook onze groeiende collectie onverharde wegen en bikepacking-routes bekijken.
