Virginia vindt gelach, tranen, inspiratie en wat broodnodige winterwarmte in het gezelschap van Tucsonan-fietsers tijdens de Great Cowtown Campout van dit jaar
Wie zei dat februari een slechte maand was? De waarheid is dat ik dat meestal wel doe. Na een aantal maanden in het koude, regenachtige land van mijn thuis te hebben gewoond, zijn nog 28 dagen gewoon te veel. Elk jaar kom ik dichter bij het geven van de handdoek een grote deining. Elk jaar kruip ik diep onder mijn bed en overwinter daar tot de narcissen uit zijn en de paden volledig ontdooid zijn. Dit jaar was ik vastbesloten om Dodge te verlaten voordat de winter zijn tol zou eisen. Dus besloot ik naar het westen te gaan, jonge man.
In de Grand Canyon vind je het land van de javelina en diamondback ratelslangen. Er zijn ook mijlen van zoet vuil, grind en zand Arizona. Het is hier een ongewoon koude winter geweest, maar de lucht is helder en de paden zijn droog. Sterker nog, de lokale bevolking heeft een levensvreugde die geen enkele muur zou kunnen bevatten, ongeacht de hoogte. Dit soort enthousiasme is besmettelijk. Er zijn veel wielerwedstrijden, festivals, spontane groepsritten en andere activiteiten.
Ed, een zwarte jongen uit het Amerikaanse Zuiden en wees op 14-jarige leeftijd, werd geboren in een zeer gescheiden gezin. Hij was 14 toen hij uit zijn huis werd gezet. Hij zwierf vele jaren door het land voordat hij dienst nam bij het Amerikaanse leger. Hij diende tijd in zowel Korea als Vietnam tijdens zijn 23-jarige militaire carrière. Ed keerde begin jaren zeventig terug naar de Verenigde Staten en vestigde zich in Arizona, waar hij een carrière als veehouder begon. Toen hij zijn vee voor het eerst naar de veiling bracht, wachtte hij tot er biedingen binnenkwamen, maar werd stilzwijgend ontvangen. Zijn vee zou door niemand worden gekocht. Ed was geschokt toen hij ontdekte dat discriminatie verder kan gaan dan de huidskleur en zijn koeien kan bereiken. Een paar Texaanse jongens stelden voor dat Ed zijn stad bouwde zodat hij zijn vee kon verkopen. Niemand wilde ze.
Ed volgde het advies van die kerels op, en stukje bij beetje bouwde hij op zijn ranch een hele stad in het Wilde Westen van hout en tin. Een bibliotheek, een algemene winkelbank, een kerk, een bank, een sheriffkantoor, een gevangenis en een gevangenis zijn allemaal beschikbaar. De Blue Dog Saloon, waarnaar de fietsenwinkel van Nate Woiwodes is vernoemd, bevindt zich in het centrum van de stad, met zijn onverharde vloeren en versleten, lattenmuren gevuld met met stof bedekte zadels, taxidermie en oude foto’s een schat aan cowboy-memorabilia. Het kleine kerkhof van Cowtown Keeylockos is door een paar veehouders gekozen als hun laatste rustplaats. Ed wilde dat zijn gemeenschap gastvrij was. Op basis van mijn beperkte ervaring zou ik zeggen dat hij dit doel heeft bereikt.
In dezelfde geest creëerde Nate ook de groep Overnachting. Hij wilde iedereen zich thuis laten voelen, ongeacht hun niveau van ervaring en atletisch vermogen. De route is vrijwel vlak en geschikt voor elk type fiets. En voor die mensen die geen bikepacking-uitrusting bezitten of zich niet comfortabel voelen bij het vastbinden van een hoop extra gewicht aan hun rigs, voegde een SAG-voertuig zich bij de groep.
De ochtend begon met een echte atletenbrunch en routebriefing in de Nates-winkel. Vanaf daar maakten we onze collectieve weg door de stad en langs het Santa Cruz River Path naar onze eerste stop, Tinys Family Restaurant. Tinys was de favoriete plek van Ed, dus het was een perfecte plek om snel een toast uit te brengen. We hieven het glas ter ere van Ed en vervolgden onze reis op Route 86. We reden langs de met wilde bloemen bedekte medianen en genoten van het prachtige uitzicht op de heuvels die gloeien in de extatisch ogende Cholla Cactus. Ik had het geluk om mijn plek in het peleton te vinden net achter een rijder wiens door een rack ondersteunde geluidssysteem een afspeellijst aan het maken was die perfect geschikt was voor de gelegenheid. De tegenwind was sterk toen we doorploegden op de brede berm van de snelweg. Maar dankzij verschillende strategisch geplaatste comfortstations, de bemanning wist hun krachten op peil te houden. Het is verbazingwekkend hoeveel een beetje tequila en cerveza, salchicha en mota het moreel kunnen stimuleren.
Terwijl de zon snel onderging, renden we de laatste 13 kilometer over een brede zandweg naar Cowtown Keeylocko. Mijn kennismaking met de stad werd bemoeilijkt door de schemerige verlichting. De gevangenis, de hangende boom, de bibliotheek en natuurlijk The Blue Dog Saloon waren allemaal zichtbaar voor mij. Toen een groep campers in een vooraf georkestreerde accommodatie werd gerold, was het gemakkelijk voor mensen die minder bekend waren met het tentenleven of oproerkraaiers om zich bij het feest aan te sluiten. Het maakt niet uit.
Mensen zetten hun kampeerterrein op en gingen naar de Blue Dog Saloon, de warme gloed wenkte. Die nacht, zelfs toen de temperatuur kelderde, bleven we gezellig in de warmte van elkaars gezelschap. Het feest begon met wat pittige chili, koud bier en hartverscheurende karaoke. Na een tijdje ging het feest naar buiten terwijl we ons verzamelden rond grote palletvuren en een fietssprong. Eds neef Linus Hinton haalde zelfs zijn bugel tevoorschijn om een of twee ladingen te spelen. De feestvreugde ging door tot in de vroege uurtjes onder een sterrenhemel.
Ed heeft in zijn leven meer dan genoeg afwijzingen meegemaakt. Toen het tijd werd om zijn eigen stad te stichten, zorgde Ed ervoor dat acceptatie en gastvrijheid de wet van het land waren. Hij maakte een toevluchtsoord voor zwervers en iedereen werd hartelijk verwelkomd, behalve een paar grensbeambten. Ed liet meer achter dan alleen eigenzinnige, met de hand gebouwde gebouwen en leuke gevels. Hij liet een erfenis na vol vriendschap, respect en vriendelijkheid. Ongetwijfeld heeft hij zijn stempel gedrukt op het land, maar hij heeft een nog grotere indruk achtergelaten op de mensen die hem kenden, respecteerden en van hem hielden. Toen mensen afscheid namen van Ed, stonden er veel tranen in hun ogen.
Officiële Cowtown Keeylocko-wetten: Geen luid gescheld, Geen spuug op de vloer, Geen respect voor de dames, Geen roekeloos ooggeschreeuw, Geen peuken op de vloer, Geen boksbeugels of stenen in sokken, Geen wapens van welke aard dan ook, Geen gevechten van welke aard dan ook , Denk voor je spreekt.
